AKTYWNOŚCI W GÓRACH



Trekking górski
Wspinaczka
 Narciarstwo Wysokogórskie


Plecak skiturowy

Inny plecak zabieramy na łatwą, dolinną wycieczkę, a inny na wysokogórską. Na krótkie skitury wystarczy mały plecak: 15-20 litrowy. Jeśli jednak idziemy gdzieś dalej, musimy mieć plecak minimum 30 litrów. Obecnie dostępne są plecaki skiturowe, ze specjalnymi patentami do przypięcia nart, czy schowania raków. Warto zwrócić na to uwagę, ponieważ – jak wspomniałam już – zdarza się, że trzeba zdjąć narty i przypiąć je do plecaka. Bez takiego patentu będzie to bardzo utrudnione. Oczywiście jeśli masz plecak, z którym wędrujesz latem, to także zdołasz go wykorzystać. Jeśli zdecydujesz się na jego zabranie, warto sprawdzić jeszcze w domu różne patenty, żeby w terenie, gdy jak jest zimno, wszystko odbywało się sprawnie i bezpiecznie.

Podstawowe wyposażenie narciarza skiturowego podczas wysokogórskiej wycieczki to:

  •     lawinowe ABC (sonda, łopata, detektor na sobie),
  •     ciepła odzież,
  •     dodatkowa para rękawiczek, czapka,
  •     raki,
  •     czekan,
  •     harszle (opcjonalnie),
  •     kask,
  •     latarka typu czołówka,
  •     smar do nart/ fok (przydaje się, jak foka łapie śnieg),
    termos z herbatą,
  •     apteczka,
  •     okulary słoneczne/ gogle narciarskie,
  •     mapa.
Jeśli zaciekawiły Cię osoby chodzące po górach na skiturach, umiesz jeździć na nartach, masz przyzwoitą kondycję i chcesz spróbować tej dyscypliny sportu, nie musisz od razu kupować swojego kompletu skiturowego. W Zakopanem jest kilka wypożyczalni, które oferują sprzęt najwyższej jakości. Uważam, że na początku lepiej spróbować niż od razu inwestować w narty skiturowe i inny sprzęt.


















Freeride, zawody czy może klasyczny skituring?

Jednak sam skituring to sport, w którym możemy wyróżnić różne, specyficzne aktywności a co za tym idzie dedykowane do nich buty. Czym innym będą zawody skiturowe lub skirunning, gdzie liczy się jak najszybsze pokonanie danej trasy, a czym innym będzie freeride czyli jazda w dziewiczym terenie, nierzadko bardzo stromym. Jeszcze czym innym będzie klasyczny skituring czyli pokonywanie różnego terenu górskiego, gdzie większą częścią aktywności jest chodzenie. Również buty skiturowe można podzielić na te trzy grupy.

Buty zawodnicze
To najlżejsze, najbardziej radykalne konstrukcje przeznaczone dla profesjonalistów i zawodników. Tu liczy się dosłownie każdy gram. Najlżejsze buty zawodnicze wykonane są z ultralekkich tworzyw sztucznych i mogą ważyć nawet około 700g (jeden but). Zazwyczaj mają jedną lub maksymalnie dwie klamry. Często, by obniżyć wagę, część buta nie posiada sztywnej plastikowej konstrukcji. Modele zawodnicze mają również największą ruchomość z stawie skokowym – nawet powyżej 60 stopni. Buty zawodnicze wyposażone są w cienkie termoformowalne botki, znacznie lżejsze niż w butach do freeride’u czy butach zjazdowych. Konstrukcja sprawia, że buty zawodnicze są z definicji mniej sztywne i nie zapewniają wysokiej termoizolacji.

Freeride
Od zawodów wolisz strome żleby, eksponowane zachody i dziewicze zbocza? W butach zwodniczych nie będzie Ci najlepiej w takim terenie. Do skiturowego freeride’u przeznaczone są inne modele. Są zazwyczaj znacznie sztywniejsze i zapinane na trzy lub cztery klamry a zakres ruchu w stawie skokowym jest znacznie mniejszy i wynosi około 30-40 stopni. Posiadają też grubszy, często wiązany botek wewnętrzny. Taka konstrukcja sprawia, że buty do freeride’u są też znacznie cięższe i bardziej masywne (ok 1,5kg jeden but) – mają przecież zapewnić wsparcie dla nóg i kontrolę nad nartami w bardzo stromym i trudnym terenie. Przykładem butów freeride’owych są choćby Salomon Shift Pro 130.

Skituring
Jest również grupa butów z segmentu Tour / Classic / Allround czyli przeznaczonych do klasycznego skituringu. To buty uniwersalne, które zapewnią komfort na długich podejściach ale dobrze się sprawdzą również na trudniejszych zjazdach. Nie będą tak sztywne i masywne jak buty do freeride’u. Buty allround będą miały zakres ruchomości stawu skokowego w granicach 30-50 stopni i zapinane będą zazwyczaj na dwie lub trzy klamry. Waga jednego buta tego rodzaju to 1-1,5kg. Buty tego typu to zdecydowanie najlepszy wybór nie tylko dla początkujących ale także dla tych, którzy od trudnych zjazdów wolą łatwiejsze, klasyczne linie. Przykładem takich butów mogą być buty skiturowe Scarpa Maestrale.



Planowanie trasy na skitury

Trzecim, najprzyjemniejszym elementem przygotowania do sezonu skiturowego jest zaplanowanie tras. Zacznijmy od zaopatrzenia się w zafoliowane mapy tradycyjne interesujących nas terenów. Warto także pobrać na telefon aplikację, która pomaga w nawigacji. Używam aplikacji Locus (locusmap), która pozwala zaplanować wycieczkę, zaznaczyć ślad i udostępnić trasę. Trzeba do niej dokupić mapy. Oprócz mapy w plecaku nawigujemy mapą w telefonie i mamy dużo większą pewność, że w takich górach jak Bieszczady się nie zgubimy. Poza tym warto wziąć kompas.

Na sam początek można wybrać się na przygotowaną trasę biegówkową albo poćwiczyć na stoku narciarskim, o ile obsługa nie będzie miała nic przeciwko temu. Przy planowaniu sezonu warto wziąć pod uwagę pewien schemat: Gorce i reglowe partie Tatr na grudzień, styczeń, wieczorami wyciągi. Następnie w lutym ruszamy na skitury w Bieszczady i Beskid Niski. W marcu zaplanujmy najdłuższe oraz najtrudniejsze technicznie wycieczki. Dopiero wówczas jest czas na trasy ponad dwudziestokilometrowe, na przykład w Gorcach oraz na wyższe szlaki Tatr. Zbyt szybkie rzucenie się na wyczerpujące lub trudne technicznie skitury może skutkować kontuzjami albo zniechęcić nas do tej aktywności.